శ్రీ: శ్రీమతే శఠకోపాయ నమః శ్రీమతే రామానుజాయ నమః శ్రీమద్వరవరమునయే నమః
<< ద్రమిడోపనిషత్ ప్రభావ సర్వస్వం – 17
దరిలేని ఆనందములో వివిధ అనుభవాలు
భగవద్గీత 10 వ అధ్యాయం తొమ్మిదవ శ్లోకంలో “మచ్చిత్తా మత్ గత ప్రాణా బోధయంతః పరస్పరం – కతయం తస్చ మాం నిత్యం తుష్యంతి చ రమంతి చ”
ఎవరైతే నన్ను ఎప్పుడూ చింతిస్తారో నన్ను ఆత్మార్థంగా భక్తి చేస్తారో వాళ్ళు పరస్పరం నాగురించి బోధించుకుంటూ, నాగురించి మాట్లాడుతూ ఆనందాన్ని, తృప్తిని పొందుతుంటారు అని అర్థం.
ఈ శ్లోకం భక్తుల మధ్య జరిగే సంభాషణ, దానివలన వాళ్ళు పొందే అనందం, పరస్పరం బోధించు కోవటం గురించి చెప్తున్నది. మనవాళ మాముణులు తమ ఉపదేశ రత్నమాల చివరలో ఒక్కోక్కరు వారి వారి స్వభావానికి తగినట్లుగా గుణాతిశయాన్ని పాడుతారని అన్నారు.
ఇలాంటి శ్లోకాల అర్థం వివరించడంలో భగవద్రామానుజుల వైఖరి ప్రత్యేకమైనది. ఈ భగవద్గీతా శ్లోకం చివరలో ‘తుష్యంతి చ రమంతి చ’ అన్న ప్రయోగం రసవత్తరమైనది. తృప్తి చెందడం, సంతోషించటం అని రెండు పదాలలో చెప్పటం ప్రత్యేకమైన అర్థాన్ని ఇస్తుంది.
శంకర భగవత్పాదులు, ‘తుష్యంతి – పరితోషం ఉపయంతి, రమంతి రతిం చ ప్రాప్నువంతి ప్రియ సంగత్యా ఇవ” అన్నారు. అర్థాత్ ‘తుష్యంతి – అన్న ప్రయోగం సంతోషం పొందటాన్ని , రమంతి – అన్నప్రయోగం కోరుకున్న వస్తువును పొందటాన్ని తెలియజేస్తుంది అని అన్నారు కానీ, ఆ సంతోషంమో, కోరుకున్న వస్తువో ఎలా పొందాలో వివరించలేదు.
శ్రీమద్వాచార్యులు కూడా ఈ శ్లోకానికి అర్థాన్ని వివరించలేదు.
దీనికి భగవద్రామానుజులు ‘వక్తారః తత్వచనేన అనన్య ప్రయోజనేన తుష్యంతి!
శ్రోతారచ్చ తశ్రవణేన అనవధికాతిశయ ప్రియేణ రమంతే!”=======
రామానుజులవారు చేసిన అన్వయం అసామాన్యమైనది. ఈ అన్వయం, పై శ్లోకార్థాన్ని చక్కగా వివరిస్తున్నది. పరమాత్మను గురించి చర్చించుకునేవాళ్ళు ఆ చర్చ వలననే ఆనందాన్నిపొందుతారు. వారికి వేరే లక్ష్యాలు లేవు. వేరే ఆనందమే లేదు అన్నారు.
ఈ వివరణ చాలా గొప్పది ఎందుకంటే, ‘ తుష్యంతి చ రమంతి చ ‘ అన్న రెండు పదాలకు అర్థాన్ని చెపుతుంది.
కృష్ణుడు “బోధయంతః పరస్పరం” అన్నాడు.
వాళ్ళు పరస్పరం నా గురించే రాస్తున్నారు చెపుతున్నారు, మాట్లాడుతున్నారు,అని చెప్పి,
ఇంకా, “మాం నిత్యం కథయంతి” అన్నారు.
వాళ్ళు నాగురించే మాట్లాడుతున్నారు. అందులో ఒకరు వక్త, మరొకరు శ్రోత. ఇద్దరు వాళ్ళ స్టితిని మార్చుకుంటూ వుంటారు. మరొకసారి వీరు వక్త, వారు శ్రోత అవుతారు. అందువల్ల ఇద్దరు విని ఆనందిస్తారు, మాట్లాడి ఆనందిస్తారు అన్నారు. వేదాంత దేశికులు తమ తాత్పర్యచంద్రికలో
“కతాయా శ్రవణయో ఎకస్మిన్నేవ కాల భేదేన సంభావితవత్”
(ఇద్దరు వినటం, మాట్లాడటం వేరు వేరు కాలలో జరుగుతుంది) అన్నారు .
గీతా శ్లోకాన్ని బాగా పరిశీలించి రామానుజులవారు ఈ అర్థాన్ని చెప్పారు. తిరుమంగై ఆళ్వార్ల అనుభవమే ఈ అర్థం చెప్పడానికి వీరికి మూల ప్రమాణంగా అమరింది. ఆళ్వార్లు తమ నాన్ ముగన్ తిరువందాదిలో
“తెరిందెళుది వాసిత్తుం కేట్టుం ….పోక్కినేన్ పోదు”
(తెలుసుకొని, చదివి, విని పొద్దుపుచ్చాను.) అని అన్నారు. బోధయంతం పరస్పరం –తెలుసుకొని అంటే తెలియబరచి లేక మాట్లాడి, కతయంతస్చ మాం నిత్యం తుష్యంతి చ – విని, అంటే చెవులతో విని, రమంతి చ — పొద్దు పుచ్చటం. పరమాత్మతో అనవతరం ఉన్నట్లు చెప్పటము- మాం నిత్యం కతయంతా. అదే పాశురంలో ఆళ్వార్లు “తరిత్తిరున్దేనాగవే ‘ (ప్రాణాలు తరించి ఉన్నాను ) అనవతరం పరమాత్మతో పొద్దు పుచ్చటం వలన ప్రాణాలు తరించి ఉన్నాను‘ అన్నారు. “మచ్చిత్తా మత్ గత ప్రాణా” అన్న దానిని రామానుజులవారు ‘మయా వినా ఆత్మ తారణం అలాభమానాః’ నేను లేకపోతె తరించి ప్రాణాలు నిలుపుకోలేని వారు. అని వివరించారు.
రామానుజులవారు ఈ విధంగా పై గీతా శ్లోకానికి వ్యాఖ్యానం చెప్పటానికి తిరుమళిశై ఆళ్వార్ల ఈ పాశురమే మూలప్రమాణమైనది. ఈ శ్లోకానికి అర్థం, ‘తిరుమళిశై పిరాన్ వంటి దాసులు నేను లేకుండా తరించ లేరు, అందువలన నేను నిరంతరం వారి చింతనలో ఉంటాను. దీనికి నా భక్తులు నిరంతరం బోధయంతం పరస్పరం అని చెప్పుకుంటూ, వింటూ, ఆనందిస్తూ, ఆనందింప చేస్తూ, ఉజ్జీవిస్తారు’ అని కృష్ణుడి భావన అని రామానుజులవారు వివరించారు .
ఆళ్వార్ల శ్రీసూక్తులు విలంభనం లేకుండా అనుభవించడం వలననే రామానుజులవారు మనకు ఇంత చక్కని అర్థాన్ని అందించగలిగారు .
అడియెన్ చూడామణి రామానుజ దాసి
మూలము : https://granthams.koyil.org/2018/02/16/dramidopanishat-prabhava-sarvasvam-18-english/
archived in https://granthams.koyil.org/
pramEyam (goal) – https://koyil.org
pramANam (scriptures) – https://granthams.koyil.org
pramAthA (preceptors) – https://acharyas.koyil.org
SrIvaishNava Education/Kids Portal – https://pillai.koyil.org