శ్రీః శ్రీమతే శఠకోపాయ నమః శ్రీమతే రామానుజాయ నమః శ్రీమత్ వరవరమునయే నమః
శ్రీ గోవింద దాసరప్పన్ ల మధురకవి నిష్ఠ
ఒక రోజు మఠంలో, గోష్ఠి సమావేశమై ఉండగా, అందరికీ తెలిసినప్పటికీ, జీయర్ “దేవుమ్ మఱ్ఱు అరియెన్” (ఆచార్యుడు తప్పా మరొక దేవుడిని నేనెరుగను) అన్న వాఖ్యం శ్రీ గోవింద దాసరప్పకు మాత్రమే సరిపోతుందని, అతని విశిష్ఠతను గుర్తిస్తూ అన్నారు.
ఈ క్రింది పాశురములో చెప్పినట్లు..
సాక్షాన్నారాయణో దేవః కృత్వా మర్త్య మయీం తనుం
మగ్నానుద్ధారతే లోకాన్ కారుణ్యాచ్చాస్త్ర పాణినా
జగతో హిత చింతాయై జాగ్రతః పణిశాయినః
అవతారేష్వన్యతమం విద్ది సౌమ్యవరం మునిం
(మానవ రూపంలో (ఆచార్యునిగా) ఈ లోకానికి దిగి వచ్చి, సంసార సాగరంలో కొట్టుమిట్టాడుతున్న జీవాత్మలను తమ దయతో, శాస్త్ర సహాయంతో ఉద్ధరించేది కేవలం నారాయణుడే (సర్వేశ్వరుడు) అని తెలుసుకో. శేష శయ్యపై శయనించి, మేల్కొని ఉన్నవాడు, ఈ సంసారములో జీవాత్మలను ఉద్దరించేందుకు చేపట్టిన అవతారాలలో, మణవాళ మాముణులు ఒకరు), జీయర్ ఈ విషయాన్ని స్పష్టం చేసేందుకు, తమ అంతిమ లక్ష్య సాధనలో శ్రీ గోవింద దాసర్ మరింత నిష్ఠగా ఉండాలని అళగియ మణవాళ పెరుమాళ్ళ విగ్రహాన్ని వారి తిరువారాధన పెరుమాళ్ళుగా ప్రసాదించారు. తమ ఆచార్యుల తిరువడిని విడిచి పెట్టకుండా ముప్పై సంవత్సరాలుగా మోర్ మున్నం (మొదటి మజ్జిగన్నం తినడం) పాఠిస్తున్న శ్రీ గోవింద దాసరప్పన్, జీయర్ వద్ద రహస్యార్థాల శ్రవణం చేశారు. కొన్ని సందర్భాలలో ఎక్కడికైనా వెళ్ళవలసి వచ్చినపుడు, రాత్రికి బస చేయకుండా తిరిగి వచ్చి, నియమం తప్పకుండా నిత్యం జీయరుకి సేవ చేస్తూ ఉండేవాడు [‘మోర్ మున్నం’ పదానికి విశేషత ఏమిటంటే – ఆచార్యుడు తిన్న అరటి ఆకులోనే శిష్యుడు తినడాన్ని సూచిస్తుంది; ఆచార్యుడు ఆఖరిలో మజ్జిగన్నంతో తమ భోజనం ముగిస్తారు, శిష్యుడు ఆ మజ్జిగన్నం రుచిని ఆస్వాదించాలని, తాను ముందు మజ్జిగన్నంతో మొదలుపెట్టి తరువాత ఇతర అన్న ప్రసాదాలు తింటాడు]. తరువాత, ఆండాళ్ తిరువాడిప్పూర (ఆండాళ్ తిరునక్షత్ర మహొత్సవాలు) ఉత్సవ సమయంలో, శ్రీ గోవింద దాసరప్పన్, శూడికొడుత్త నాచ్చియార్ (పెరుమాళ్ళకు అర్పించే మాలాలను ముందు తాను ధరించి నందుకు ఆండాళ్ ను ‘శూడికొడుత్త నాచ్చియార్’ అను తిరునామముతో పిలుస్తారు) తీర్థ ప్రసాదాలను తెచ్చి జీయరుకి అందించారు. జీయర్ సంతోషంగా స్వీకరించి, ఆండాళ్ ను సంతోషపెట్టడానికి, శ్రీ గోవిందప్ప దాసర్ కు “భట్టర్పిరాన్ దాసర్” అనే బిరుదుని అనుగ్రహించారు. (భట్టార్ పిరాన్ అనేది ఆండాళ్ తండ్రిగారైన పెరియాళ్వార్ల నామము). క్రమేణా, గోవింద దాసరప్పన్ వైరాగ్యంతో ఈ సంసార పరిత్యాగం చేసి సన్యాసాశ్రమ స్వీకారం చేసి అందరితో ‘భట్టర్ పిరాన్ జీయర్’ అని పిలిపించుకున్నారు. రామానుజుల తిరువడికి వడుగ నంబి అంకితమై ఉన్నట్లే, భట్టర్ పిరాన్ జీయర్ కూడా మణవాళ మాముణుల పట్ల ‘ఆచార్య నిష్టాగ్రేసరుడు’ గా నిలిచారు. వీరు చరమ పర్వ నిష్ఠ (ఆచార్య నిష్ఠలో దృఢమై ఉన్న అత్యున్నత దశ) తో తమ ఆచార్యునికి అపూర్వమైన సేవ చేస్తూ జీవిస్తున్నప్పుడు, వీరిని భట్టర్ పిరాన్ జీయర్, దేవు మఱ్ఱు అఱియేన్, భట్టర్ నాథ మునివరాభీష్ట దైవతం (భట్టర్ పిరాన్ జీయరుకి మణవాళ మాముణులు మాత్రమే దైవం), శ్రీ మధురకవి చరితకారి మహిత చరిత్ర శ్రీమాన్ భట్టనాథపతీశ్వరః (శ్రీ మధుర కవి నిష్ఠతో పోల్చగల ప్రవర్తన, శ్రీ భట్టర్ పిరాన్ జీయర్ మణవాళ మాముణుల పట్ల చేసేవారు) అని పిలిచేవారు. అటువంటి అంతీమోపాయ నిష్ఠ అగ్రేసర్ (పూర్తిగా ఆచార్యునిపై ఆధారపడే అంతిమ దశలో దృఢంగా పాతుకుపోయిన వారిలో ఉత్తముడు) సేవ చేస్తున్న సౌమ్యజమాతృ ముని జీయర్ కు తల్లి, తండ్రి, బంధువు వంటి నమ్మాళ్వార్లను సేవించాలనే తపన ఉండేది. ఎందుకంటే స్వయంగా జీయర్ వారిని సేవించి ఎంతో కాలం గడిచింది కాబట్టి. వెంటనే పెరుమాళ్ళకు విజ్ఞప్తి చేసి, అనుమతి పొంది, దూడ ఆవు దగ్గరకి పరుగెత్తినట్లు, వెంటనే ఆళ్వార్ తిరునగరికి బయలుదేరారు. మార్గమధ్యంలో, ‘తిరుప్పల్లాండు’ జన్మ స్థలమైన మధురై కూడల్ నగర్‌ కు చేరుకుని “మల్లాండ తిణ్ తోళ్ మణివణ్ణన్” (మల్లయోద్ధులను సంహరించిన నీల మణి వర్ణ పెరుమాళ్) ని దర్శించుకున్నారు.
మూలము: https://granthams.koyil.org/2021/10/14/yathindhra-pravana-prabhavam-88-english/
పొందుపరిచిన స్థానము – https://divyaprabandham.koyil.org/
ప్రమేయము (గమ్యము) – https://koyil.org
ప్రమాణము (ప్రమాణ గ్రంథములు) – https://granthams.koyil.org
ప్రమాత (ఆచార్యులు) – https://acharyas.koyil.org
శ్రీవైష్ణవ విద్య / పిల్లల కోసం – https://pillai.koyil.org