ஸ்ரீ: ஸ்ரீமதே சடகோபாய நம: ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம: ஸ்ரீமத் வரவரமுநயே நம:
வேதங்களின் உட்பொருள் உணர்தல்
பாஸ்கரரின் பேதாபேத விமர்சம்
பத்தி 73
இரண்டாவது பக்ஷத்தில் (பாஸ்கரரின்) ப்ரஹ்மனையும் உபாதி(லக்ஷணங்கள்)யையும் தவிர வேறெதுவும் ஏற்கப்படவில்லை. ஆகவே உபாதி ப்ரஹ்மனை மட்டுமே பாதிக்கும். இந்தப் ப்ரகரணத்தில், “குற்றங்குறைகள் அற்றிருத்தல்” என்பனபோல் வேதங்களில் சொல்லப்படுவன மறுக்கப்பட்டதாகும்.
பத்தி 74
இதற்கு பேதாபேத வாதியின் பதில்:
ஒரு ஜாடியில் உள்ள ஆகாசத்தினின்றும் ப்ரபஞ்ச ஆகாசம் வேறுபட்டது; ஜாடியில் உள்ள ஆகாசம் கட்டுக்குள்ளடங்கியது. எல்லையற்று விரிந்து கிடைக்கும் ஆகாசத்தை ஜாடியில் உள்ள ஆகாசத்தின் குறைகள் தீண்டா. அதேபோல உபாதிகளால் தனிப்பட்ட ஆத்மாக்களில் தோன்றும் குறைகள் ப்ரஹ்மத்தை பாதியாது.
நம் விடை:
இது சரியன்று. கூறுகள் இல்லாததால் ஆகாசம் என்பது பகுக்கப் படமுடியாதது. ஜாடி போன்ற பொருள்கள் ஆகாசத்தைப் பகுக்க முடியாது. பகுக்கப்பட முடியாத ஆகாசமே வருகிறது.
அதேபோல ப்ரஹ்மனும் பகுக்கப்பட முடியாதது. ஆகவே அது தானே குணங்களைத் தருமவற்றோடு தொடர்பில் வருகிறது.
பத்தி 75
வேறொரு காரணத்திற்காக தொடர்புபட்ட ஆகாசம் ப்ரபஞ்ச ஆகாசத்தினின்றும் வேறுபட்டது என்று கூற முடியாது.
ஜாடி ஒரே இடத்தில் ஸ்திரமாக இராது அகண்ட ஆகாசத்தில் எங்கு வேண்டுமானாலும் அசைக்கப் படக்கூடியது. அது நகரும் இடம் தோறும் அளவுபட்ட ஆகாசத்தையே காட்டுகிறது. தொடர்பிலும் நிரந்தரமில்லை. இதேதான் ப்ரஹ்மனுக்கும் பொருந்த வேண்டும். “குணங்கள்” என்று. ப்ரஹ்மனின் வெவ்வேறு பகுதிகளாக. ஒவ்வொரு க்ஷணமும் பகுதிகளின் பந்தமாகவும் விடுதலையாகவும் இவை உள்ளன. அறிவாளிகள் இதைக் கண்டு சிரிப்பார்கள்.
பத்தி 76
பேதாபேத வாதி கூறுகிறார்:
செவிப்புலனைப் போன்றதே ஆகாசமும். ஆனாலும் கேட்பது என்பது தனிப் புலனாய் உள்ளது. அதேபோல ப்ரஹ்மனில் தனி ஜீவனும் ஆகும்.
நம் பதில்:
ஆகாசம் (இடம்) என்பது செவிப்புலன் அன்று. செவியினுள் காற்றினால் அமைக்கப்பட்டுள்ள அந்த ஒரு ஆகாசப் பகுதி மட்டுமே கேட்பது எனும் செவிப்புலன் ஆகும். கேட்பிக்கும் இந்த ஆகாசப் பகுதிக்கும் செவிக்கும் தொடர்பு இல்லை எனினும் கேட்கும் புலன் இருக்கிறது. ஒரே ஆகாசமே வெவ்வேறு இடங்களிலும் வஸ்துக்களை நகர்த்தியும் அசைத்தும் வினை ஆற்றினாலும் பொருள்களுக்கும் அதற்கும் இடையே நிரந்தர அல்லது தொடர்ந்த சம்பந்தம் என்பதில்லை. அதேபோலத்தான் ப்ரஹ்மமும் பல குணங்களோடு, தொடர்ச்சி இல்லாமல் ஸம்பந்தப் படுகிறது என நம் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.
பத்தி 77
செவிப்புலன் தொடர்பான ஆகாசம் பற்றிய இக்கூற்றும் ஒரு விவாதத்துக்காக மட்டுமே யோஜிக்கப் பட்டது. உண்மையில் கேட்பது எனும் புலன் அறிவு ஆகாசத்தோடு தொடர்புடைத்தன்று. வேதம் வல்லார்கள் வைகாரிகம் எனப்படும் ஸாத்விக அஹங்காரத்திலிருந்து பதினொரு புலன்கள் உருவாவதாகக் கூறுகிறார்கள். பகவான் பராசரர், சிலர் இவை தைஜஸத்திலிருந்து வருவதாகக் கூறுகிறார்கள் என்கிறார். ஆனால் உண்மையில் பத்துப் புலன்களும் மனஸ்ஸும் வைகாரிகத்திலிருந்து தோன்றுகின்றன. வைகாரிகம், தைஜஸம், பூதாதி என அஹங்காரம் மூவகைப்படும்: இவை முறையே ஸாத்விக, ராஜஸ, தாமஸிகங்களோடு ஒக்கும். ஆகாசம் முதலியன பூதாதியிலிருந்து தோன்றும். ஆனால் இங்கு ‘தேவ’ எனப்படும் புலன்கள் வைகாரிகத்திலிருந்து தோன்றும். வைகாரிகத்திலிருந்து தோன்றும் புலன்களுக்கு அனுபவம் பூதாதியிலிருந்து வரும் பொருள்களால் அமையும். இவ்வாறு மஹாபாரதத்தில் சொல்லப்பட்டுள்ளது.
பத்தி 78
அவ்வாறே புலன்கள் ஆகாசம் போன்ற பூதங்களின் விளைவே எனினும் தவறில்லை ஏனெனில் ஆத்மாக்களின் சரீரங்களும் பூதங்களின் மாறுபாடே.
என்றாலும் இதை ஏற்பதில் உங்கள் ப்ரஹ்ம தத்வம் சில ப்ரச்சினைகளுக்கு ஆளாகிறது. எனினும், அது விதி முறைகளின்றிக் கணக்கற்ற குறைபாடுகளோடு வருகிறது. இதிலிருந்து தப்ப முடியாது. வேதம் வல்லார்கள் இது குருட்டு நம்பிக்கை உள்ளவர்களுக்குப் பொருந்தும், என்று மிக மதிப்பதில்லை.
பத்தி 79
ப்ரஹ்மனின் இயல்வை மாற்றி அமைப்பதன் மூலம் மாற்றமற்றது (அவிகாரம்) ப்ரஹ்மன் எனும் ச்ருதி அடிப்படையையே இது கேள்விக்குரியதாக்குகிறது. ப்ரஹ்மனுக்கு இயல்புகள் கற்பித்து ப்ரஹ்மன் இயல்பு(குறை)கள் அற்றதெனும் ச்ருதி வாக்யத்தோடு முரண்பாடும் ஏற்படுத்துகிறது. ப்ரஹ்மனின் சக்தி மட்டுமே மாற்றத்துக்குட்படுகிறது என்றால், இந்த சக்தி என்பது என்ன?
இது ப்ரஹ்மனின் மாறுபட்ட வடிவா அல்லது வேறு ப்ரஹ்மனேவா? எவ்விதத்திலும் ப்ரஹ்மனில் மாற்றம் என்பது இதில் தவிர்க்க முடியாதது.
“பாஸ்கரரின் பேதாபேத விமர்சம்“ முற்றியது.
ஆதாரம்: https://granthams.koyil.org/2018/03/16/vedartha-sangraham-17-english/
வலைத்தளம் – https://granthams.koyil.org/
ப்ரமேயம் (குறிக்கோள்) – https://koyil.org
ப்ரமாணம் (க்ரந்தங்கள்) – https://granthams.koyil.org
ப்ரமாதா (ஆசார்யர்கள்) – https://acharyas.koyil.org
ஸ்ரீவைஷ்ணவக் கல்வி வலைத்தளம் – https://pillai.koyil.org