విరోధి పరిహారాలు – 42

శ్రీః  శ్రీమతే శఠకోపాయ నమః  శ్రీమతే రామానుజాయ నమః  శ్రీమత్ వరవరమునయే నమః శ్రీ వానాచల మహామునయే నమః

శ్రీ వైష్ణవుల రోజువారీ జీవితంలో వివిధ రూపాలలో ఎదుర్కొంటున్న అడ్డంకుల గురించి ఎమ్పెరుమానారు, వంగి పురత్తు నంబికి వివరిస్తారు. వంగి పురత్తునంబి ఈ విశేషాలను ఒక అద్భుతమైన గ్రంథరూపంగా “విరోధి పారిహారంగళ్ (విరోధి పరిహారాలు) అనే గ్రంథంలో గ్రంథస్తపరిచారు.

ఈ సంచికలోని శీర్షికలు శ్రేణిగా ఆంగ్లములో ఈ పుస్తకము –  https://granthams.koyil.org/virodhi-pariharangal-telugu/ లో చూడవచ్చు.

దయచేసి మునుపటి శీర్షికను ఇక్కడ చుడండి –  https://granthams.koyil.org/2021/01/17/virodhi-pariharangal-41-telugu/

72. తత్వ విరోధి  – యథార్థము / వాస్తవికతను అర్థం చేసుకోవడంలో అవరోధాలు – మూడవ భాగం

మనము తత్వ విరోధి యొక్క మునుపటి వ్యాసాన్ని కొనసాగిస్తున్నాము. ఈ విషయాలలో చాలావరకు లోతైన జ్ఞానం అవసరం, ఇది శాస్త్రం యొక్క క్రమబద్ధమైన అధ్యయనం ద్వారా పొందవచ్చు. పూర్తి లోతైన అవగాహనకై  పండితుల మార్గదర్శకత్వంతో ఈ సూత్రాలను నేర్చుకోవడం మంచిది.

• భగవాన్ యొక్క శరీరం భాగాలైన చిత్, అచిత్లలో, చిత్ (జీవాత్మ- ఆత్మ) ను దేహం (శరీరం), ఇంద్రియాలు మొదలైనవిగా పరిగణించడం ఒక అడ్డంకి. శ్రుతిలో చెప్పబడినట్లు “జీవద్వారా అనుప్రవిశ్య” – జీవాత్మ ద్వారా ప్రవేశించి, అచిత్త్ (అసంఖ్యాక అచేతనులు) లో భగవాన్ జీవాత్మ ద్వారా ఉంటాడు. “దేహేంద్రియ మనః ప్రాణదీబ్యో అన్యః”, అని చెప్పినట్లుగా – దేహం, ఇంద్రియాలు, మనస్సు, ప్రాణం (ప్రాణ వాయువు, ఊపిరి), ధీ (బుద్ధి)  మొదలైనవాటికి జీవాత్మ భిన్నమైనవాడన్నది ఒక సాధారణమైన జ్ఞానం.  అనువాదకుల గమనిక: ఈ వివరణతో ప్రారంభించి, జీవాత్మ యొక్క తత్వాన్ని వివరంగా వివరించబడింది. తత్వ త్రయంలో, చిత్ ప్రకరణం యొక్క మొదటి భాగంలో పిళ్ళై లోకాచార్యులు ఈ విషయాన్ని చాలా వివరంగా వివరించారు. మణవాళ మాముణుల విస్తృతమైన వ్యాఖ్యానంతో, మనము ఈ విషయాన్ని స్పష్టంగా అర్థం చేసుకోవచ్చు. సూత్రం 6 లో, పిళ్ళై లోకాచార్యులు ఆత్మ, దేహం మొదలైన వాటి మధ్య అనేక తేడాలను వివరించారు. ప్రధానంగా, ఆత్మను “నేను” గా,  దేహం మొదలైన వాటిని “నాది” గా చూశారు. ఆత్మ తనను ఎల్లప్పుడూ ఏకవచనంగా భావించుకుంటుంది (“నేను” – ఒకే ఒక్కటి) కానీ ఆ నేనుకి దేహం, మొదలైనవి ఎన్నో ముడిపడి ఉంటాయి (శరీరం, ఇంద్రియాలు, మనస్సు మొదలైనవి). వీటి నుండి మనం ఆత్మ మరియు దేహం మధ్య తేడా ఉందని అర్థం చేసుకోవచ్చు. సూత్రం 7 లో, వారు చాలా ముఖ్యమైన అంశాన్ని వివరిస్తున్నారు. ఈ విషయాలను కూడా శాస్త్రంలో చెప్పిన పలు వాఖ్యల ఆధారంగా  తెలివైన (తప్పు అయిన) వాదనతో  ద్వారా తిరస్కరించవచ్చు, కానీ  ఆత్మ దేహానికి భిన్నమైనదనిగా అర్థం చేసుకోవాలి. మణవాళ మాముణులు దీనిని చక్కగా వివరించారు. ఈ అంశాలను తిరస్కరించడం అతికష్టమని వారంటున్నారు – అయినప్పటికీ,  తెలివిగలవారు,  ‘నేను’ మరియు ‘నాది’ మధ్య వ్యత్యాసాన్ని తిరస్కరించే ఒక వాదనను ప్రదర్శిస్తే, ఆత్మ దేహానికి  భిన్నమైనదన్న శాస్త్ర సూత్రాన్ని సులభంగా స్థాపించవచ్చు. సూత్రాన్ని స్థాపించడానికి తమ వ్యాఖ్యానంలో అనేక ప్రమాణాలను ఉల్లేఖించారు.  చివరిలో మణవాళ మాముణులు, పిళ్ళై లోకాచార్యులు  శాస్త్రం ఆధారంగా ఆత్మ యొక్క భిన్నమైన స్వభావాన్ని  స్థాపించారని మరియు ఇది ఏ మేధావుల వాదనతో కూడా తిరస్కరించబడలేనిది అని అంటున్నారు.
• ఆత్మను జ్ఞానంగా మాత్రమే పరిగణించడం, ఆత్మ జ్ఞానం సంఘటిత కూడిక అని భ్రమపడటం ఒక అడ్డంకి. ఆత్మ జ్ఞాన స్వరూపుడు (సంపూర్ణ జ్ఞానంతో ఉన్నవాడు) అని శాస్త్రం తెలుపుతుంది. కానీ ఆత్మను జ్ఞానం యొక్క నివాసంగా కూడా పిలవచ్చు. ఆత్మ అనేది జ్ఞానం మరియు జ్ఞానగుణకుడు (జ్ఞానం ఉన్నవాడు)  అని రెండు. అనువాదకుల గమనిక: ధర్మి జ్ఞానం (ఆత్మ దానికదే జ్ఞానంతో కూడి ఉన్నది), ధర్మ భూత జ్ఞానం (ఆత్మ జ్ఞాన నివాసం). ధర్మి జ్ఞానం అనేది సొంత ఉనికి గురించి నిరంతరం గుర్తుచేస్తుంది. ధర్మ భూత జ్ఞానంతో బాహ్య అంశాలను గ్రహించడం అని అర్థం. కొన్ని సిద్దాంతాలలో (బౌద్ధమతం వంటివి) ఇక్కడ ఆత్మను జ్ఞానం మాత్రంగా మాత్రమే వర్ణించారు, ఇతర గుణాలను తిరస్కరించారు. కానీ అలాంటి సూత్రాలు శాస్త్రం విరుద్ధమైనవి, శాస్త్రం ఆత్మకు జ్ఞానం కూడా ఉందని వివరిస్తుంది. పిళ్ళై లోకాచార్యులు ఈ సూత్రాన్ని తత్వ త్రయం  26, 27, 28 సూత్రాలలో వివరించారు. దీనిని మణవాళ మాముణుల యొక్క అద్భుతమైన వ్యాఖ్యానంతో మనం అర్థం చేసుకుందాం.  సూత్రం 26 లో, వారు ఆత్మ జ్ఞానానికి నివాసమని చెప్పారు. మణవాళ మాముణులు దీనిని ఒక మంచి ఉదాహరణతో వివరిస్తున్నారు. ఎలాగైతే దీపం (వెలుగు) మరియు ప్రభా (ప్రకాశం) రెండూ కూడా తేజస్సు (కాంతి) నుండి లబ్ధమయినట్లే, దీపం అనేది ప్రభ యొక్క నివాసం. అదేవిధంగా, ధర్మి జ్ఞానం, ధర్మ భూత జ్ఞానం రెండూ జ్ఞానములే. ధర్మ జ్ఞానం (ఆత్మ) ధర్మ భూత జ్ఞానం యొక్క నివాసం. ఆత్మ, జ్ఞానం యొక్క నివాసమని వారు అనేక ప్రాణనాములతో దీనిని వివరించారు. సూత్రం 27 మరియు 28 లలో, పిళ్ళై లోకాచార్యులు “జ్ఞానం యొక్క నివాసం కాకుండా ఆత్మ కేవలం జ్ఞానం మాత్రమే అయితే, మనల్ని మనం జ్ఞానం అని చెప్పుకోవాలి, నాకు అన్నీ తెలుసు అని చెప్పుకోకూడదు”. మణవాళ మాముణులు “ఒక దాని గురించి తెలుసుకోవడం” అనేది తమకు జ్ఞానం ఉందని సూచిస్తుంది, దీనిని ప్రత్యక్షం (అవగాహన) ద్వారా సులభంగా అర్థం చేసుకోవచ్చు. ఈ విధంగా మణవాళ మాముణులు ఈ సూత్రాన్ని శాస్త్రం, పూర్వాచార్యుల పలుకులు,  ప్రత్యక్షం ద్వారా స్థాపించారు.

• స్వాభావికంగా పరతంత్రుడైన జీవాత్మను స్వతంత్రుడిగా పరిగణించడం ఒక అడ్డంకి. జ్ఞానం కావడం, జ్ఞానం కలిగి ఉండటం అనేది జీవత్మ స్వభావం అయినప్పటికీ, భగవత్ శేషత్వం (భగవాన్ పట్ల దాసత్వం) మరియు పారతంతర్యం (సంపూర్ణంగా ఆధారపడి ఉండటం) జీవాత్మ యొక్క అత్యంత రహస్యనీయమైన అంశాలు. జీవాత్మ  తనను తాను స్వతంత్రునిగా భావించడం అతి పెద్ద అపరాధం. అనువాదకుల గమనిక:  తనను తాను (ఆత్మ) స్వతంత్రునిగా భావించి ఆ ప్రకారంగా వ్యవహరించడం అతి పెద్ద దొంగతనం / అపరాధం అని శాస్త్రంలో వివరించబడింది. దీనిని మహాభారతంలో ఇల వివరించబడింది, “కిం తేన న కృతం పాపం చోరేణ ఆత్మాపహారిణా” –  ఆత్మను (ఇది భగవాన్ యొక్క సంపత్తి) తన సొంతమని భావించేవాడు అన్ని రకాల దొంగతనం / పాపాలు చేసినట్లు భావించబడుతుంది. తమ గురించి నిజమైన జ్ఞానం ఉన్నవాడు అంటే, తాను జీవాత్మ అని అర్థం చేసుకోవడం, భగవానుడికి శేషుడైన వ్యక్తి అని అర్థం చేసుకోవడం. తిరువాయ్మొళి 8.8.2 లో, “అడియెన్ ఉళ్ళాన్” పాసురంలో, మన పూర్వాచార్యుల జీవితాల నుండి వచ్చిన ఒక సంఘటనను నాంపిళ్ళై వివరించారు. ఎమ్పెరుమానార్ యొక్క కాలక్షేప గోష్ఠిలో ఒక సందేహం తలెత్తుతుంది – జీవాత్మ  యొక్క అతి ముఖ్యమైన లక్షణం ఏమిటి? జ్ఞానవంతునిగా ఉండటమా లేదా భగవానుడికి దాసునిగా ఉండటమా? అని.  ఎమ్పెరుమానార్ సమాధానం తెలుసుకోవడానికి కూరతాళ్వన్ను తిరుక్కోష్టియూర్ నంబి (వారి ఆచార్యాలలో ఒకరు) వద్దకు పంపుతారు.  6 నెలల పాటు నంబికి ఆళ్వాన్ సేవ చేస్తారు, నంబి చివరకు ఆళ్వాన్ను తాను వచ్చిన కారణం అడిగినప్పుడు, ఆళ్వాన్ ప్రశ్న అడుగుతారు. అందుకు నంబి జవాబిస్తూ “అళ్వార్ అడియేన్ ఉళ్ళాన్” అని చెప్పి నందున, ఇక్కడ ‘అడియేన్’  జివత్మకు సంకేతం  వహిస్తుంది, శేషత్వం జీవాత్మ యొక్క ప్రధాన గుణం. “అడియేన్” అనేది భగవానుడికి  దాసత్వాన్ని  సూచిస్తుంది – కాబట్టి ఈ విధంగా నమ్మాళ్వార్ జీవాత్మ యొక్క నిజమైన గుర్తింపును స్థాపించారు.

• భగవాన్ శేషభూతుడిగా ఉన్న జీవాత్మ ఇతరులకు శేషభూతుడిగా భావించడం ఒక అడ్డంకి. స్వాభావికంగా జీవాత్మ భగవాన్ యొక్క సేవకుడు. తనను తాను ఇతరులకు సేవకుడిగా భావించడం ఒక అడ్డంకి. ఇక్కడ ఇతరులు అంటే భగవానుడి దివ్య భార్యలు, వారి ప్రియమైన భక్తులు కాని వారు. అనువాదకుల గమనిక: భగవాన్ మాత్రమే యజమాని, మిగతా వాళ్ళందరూ వారి సేవకులు. దేవతాంతరములు అంటే ఇతర దేవతలు. ఈ భౌతిక ప్రపంచంలో బ్రహ్మతో ప్రారంభమయ్యి అనేక దేవతలు ఉన్నారు. ఈ దేవతలు మనలాగే కర్మ బంధనం, జన్మ / మరణం యొక్క చక్రంలో బంధించి ఉన్నారు. కానీ ధర్మ బద్ధమైన కర్మలను అనుసరించిన కారణంగా కొంత మంది జీవాత్మలు ఈ దేవతల స్థానానికి చేరుకున్నాయి. అయినప్పటికీ, శ్రీ కృష్ణ పరమాత్మ భగవద్గీత శ్లోకము 8.16 లో చెప్పినట్లుగా “ఆ బ్రహ్మ భువనాత్ లోకాః…” – బ్రహ్మ లోకం నుండి అని అర్థం. అగ్రస్థానం నుండి అత్యల్ప స్థానం వరకు జన్మ / మరణం చక్రం పునరావృతమవుతూనే ఉంటుంది.  కాబట్టి, ముముక్షువులకు (మోక్షాన్ని కోరుకునేవాడు) ఈ దేవతలకు బదులు, నేరుగా భగవానుడిని (మోక్షాన్ని ప్రసాదించేవాడు)  ఆరాధించాలని / సేవ చేయాలని సలహా ఇవ్వబడింది. ముముక్షుప్పడిలో పిళ్ళై లోకాచార్యులు  ప్రణవంలో ఉకారం (ఉ) గురించి వివరిస్తూ దీనిని వివరించారు. ఉకారం భగవాన్ పట్ల జీవాత్మ యొక్క ప్రత్యేకమైన శేషత్వాన్ని నొక్కి చెబుతుంది. ఇక్కడ, సూత్రం 61 లో, ఇతరులకు ఏరకమైన సేవను తొలగించే ప్రాముఖ్యతను వారు ఎత్తి చూపారు. సూత్రం 62 లో, అతను దీనిని ఒక ఉదాహరణతో వివరించారు. ఇతరుల పట్ల దాసత్వాన్ని వ్యక్తపరిచే జీవాత్మ, ఒక యజ్ఞంలో దేవతల కోసం ఉంచిన నైవేద్యాన్ని కుక్కకు (చూడతగనిది, తాకతగనిది) సమర్పించడం లాంటిదని వారు వివరిస్తున్నారు. భగవాన్ పట్ల దాసత్వాన్ని వ్యక్తపరచడం కంటే ఇతరుల పట్ల దాసత్వాన్ని తొలగించడం చాలా ముఖ్యమని సుత్రం 63 లో వివరించారు.  సూత్రం 64 లో, వారు తిరుమళిసై ఆళ్వార్ యొక్క నాన్ముగన్ తిరువంతాది 68 వ పాసురాన్ని వివరిస్తూ,  శ్రీవైష్ణవులు ఎప్పటికీ దేవతాంతరములను ఆరాధించకూడదు అని చెబుతున్నారు. “తిరువడి తన్ నామం మఱన్తుం పుఱం తొళా మాన్తర్” – శ్రీవైష్ణవులు ఎలాంటివారంటే, వాళ్ళు భగవాన్ నామాలను మరచిపోతారు కానీ ఇతరినెవరినీ ఆరాధించరు. చివరికి సూత్రం 65 లో,  ఉకారం జీవాత్మ తనకు (స్వయం) మరియు ఇతరులకు అధీనుడై ఉండడని నిర్ధారిస్తుంది – అతను భగవతాధీనుడై మాత్రమే ఉంటాడు. ఇక్కడ, భగవాన్ యొక్క దివ్య భార్యలు, భాగవతులు భగవాన్కు సంపూర్ణ శరణాత స్వభావకుల కారణంగా సహజ అధిపతులు. భగవాన్‌కు పూర్తిగా శరణాతి చేసినా వారెవరైనా, మన యజమానులుగా పరిగణించాలి.

• జీవాత్మ ఆ దివ్య  దంపతులకు అధీనుడై ఉంటాడని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. శ్రీ మహాలక్ష్మి  శ్రీమన్నారాయణ యొక్క పట్టమహిషి. మిథునం అంటే జంట అని అర్థం. ఇక్కడ భగవాన్ మరియు తాయార్ దివ్య జంట. అనువాదకుల గమనిక: రహస్య త్రయంలో, ద్వయ మహమంత్రాన్ని పుర్వచార్యులు ఎక్కువగా కీర్తించారు. దీనికి కారణం శ్రీ మహాలక్ష్మి యొక్క పాత్ర ఇందులో స్పష్టంగా చూపబడింది. మొదటి భాగంలో, శ్రీ మహాలక్ష్మిని పురుషాకార భూతిగా (సిఫారసు ప్రాధికరణము) వర్ణించారు, భగవాన్ జీవాత్మ యొక్క శరణాగతిని స్వీకరించేలా చేస్తుంది. రెండవ భాగంలో, శ్రీమన్నారాయణ మరియు శ్రీ మహాలక్ష్మి ఇద్దరికీ జీవాత్మ కైంకర్యమును నిర్వహిస్తాడని వివరించబడింది. పిళ్ళై లోకాచార్యులు దీనిని ముముక్షుప్పడి సూత్రం 166 లో ఈ అంశాన్ని వివరిస్తున్నారు, భగవాన్  ఉపాయం (మాధ్యమం) అయినప్పుడు, ఆమె పురుషాకారం (మొదటి భాగంలో) అవుతుంది,  భగవాన్ ప్రాప్యం (లక్ష్యం) అయినప్పుడు, ఆమె లక్ష్యం మరియు జీవాత్మ యొక్క కైంకర్యాన్ని పెంచేది అవుతుంది.  జీవాత్మవారికి కైంకర్యం చేసినప్పుడు, ఆమె దానిని రెట్టింపు చేసి చెప్పి భగవానుడికి మరింత సంతోషం కలిగిస్తుంది అని మణవాళ మాముణులు వివరిస్తున్నారు. సీతా రాములిద్దరికీ లక్ష్మణుడు కైంకార్యం చేసినట్లు పిళ్ళై లోకాచార్యులు సూత్రం 168 లో వివరించారు. సూత్రం 169 లో, భగవాన్ మరియు తాయార్ కలిసి ఉన్నప్పుడు మాత్రమే ఇటువంటి కైంకార్యం సంభవిస్తుందని, సంతోషకరంగా ఉంటుందని ఆయన వివరిస్తున్నారు. సీతా పిరాట్టి యొక్క సిఫారసుతో లక్ష్మణుడు శ్రీ రామునికి ఎలా శరణాగతి చేశాడో, అతను వారికి చక్కగా ఎలా సేవ చేశాడో మణవాళ మాముణులు అందంగా ఉల్లేఖిస్తున్నారు. వారు ఒక ఆచరణాత్మక ఉదాహరణతో కూడా వివరించారు – ఒక పుత్రుడు తన తల్లిదండ్రులకు (తల్లి మరియు తండ్రికి) కలిసి సేవ చేసినప్పుడు, అది చాలా సముచితమైనది – అదేవిధంగా జీవాత్మ తన దివ్య తల్లి తండ్రులకిద్దరికీ సేవ చేయడం అతని స్వభావానికి చాలా సముచితమైనది.

• జీవాత్మ భగవత్ భక్తుల అధీనుడని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. అనువాదకుల గమనిక:  భగవత్ దాస్యత్వమే జీవాత్మ యొక్క సహజ స్వభావం,  పూర్తి భగవత్ అధీనుడై ఉండాలి. అంతకన్నా ముఖ్యమైనది – స్వరూప యతాత్మ్యం (వాస్తవ స్వభావ సారాంశం) – భాగవత శేషత్వం (భాగవతులకు దాసునిగా ఉండటం). పెరియ తిరుమొళి 8.10.3 లో, తిరుమంగై ఆళ్వారులు  తిరుమంత్ర సారాన్ని స్వయంగా భగవానుడికి తెలియజేసారు ( “నిన్ తిరువెట్టెళుత్తుం కత్తు నాన్ ఉత్తతుం ఉన్నడియార్క్కడిమై కణ్ణపురత్తుఱైయమ్మానే” –  తిరుక్కణ్ణపుర భగవాన్!  తిరుమంత్రం యొక్క సారాంశాన్ని తెలుసుకున్న తర్వాత నేను మీ భక్తుల దాసుడనని అర్థం చేసుకున్నాను).  తిరుమళిసై ఆళ్వార్ నాన్ముగన్ తిరువంతాది 18 వ పాసురాని తెలియజేస్తున్నారు,  “ఏత్తియిరుప్పారై వెల్లుమే మత్తవరైచ్చాత్తియిరుప్పార్ తవం” – భాగవతుల పట్ల భక్తి భగవత్ భక్తి కంటే గొప్పది. ఏత్తియిరుప్పవర్ – భగవత్ శేష భూతుడు –  భగవానుడికి శరణాగతులైనవాడు. అటువంటి భక్తులకు శరణాగతులైన వారి స్థితి చాలా గొప్పది. శ్రీ రామాయణంలో లక్ష్మణ భరతులు శ్రీ రామునికి సంపూర్ణ శరణాగతులై ఉన్నవారు. భరతుడే సర్వస్వంగా శతృఘ్నుడు ఉండేవాడు. “చతృఘ్నో నిత్యచతృఘ్నః” – శాశ్వతమైన అడ్డంకిని జయించినవాడు, అని శ్రీ రామాయణంలో చెప్పబడింది.  “శతృఘ్నుడు శ్రీ రాముని సౌందర్యాన్ని, శుభ గుణాలను విస్మరించి/జయించి పూర్తిగా భరతుని సేవించాడు” అని మన పూర్వాచార్యులు వివరించారు.  తిరువాయ్మొళి  8.10.3 లో, నమ్మాళ్వార్ “అవనడియార్ సిఱుంమామనిసరాయ్ ఎన్నైయాన్దార్” – ఎమ్పెరుమానుకి  పూర్తిగా శరణాగతులైన వారు, పరిమాణంలో చిన్నవారు కాని జ్ఞానం మరియు ఆచారములో గొప్పవారు. అటువంటి భక్తులు తమకు స్వామిలాంటి వారని నమ్మాళ్వారు తెలియజేస్తున్నారు. అటువంటి భాగవతులు ఉన్నప్పుడు, వారిని విస్మరించి భగవానుడి పాద పద్మాలను ఎలా సేవించవచ్చు? జీవత్మ యొక్క అసలు స్వభావానికి,  భగవత్ కైంకార్యం కంటే భాగవత కైంకర్యం ఎక్కువ సముచితమైనది. పిళ్ళై లోకాచార్యులు ముముక్షుప్పడి సూత్రం 89 లో “ఉఱ్ఱతుం ఉన్ అడియార్క్కడిమై” ఎంగిఱపడియే ఇతిలే భాగవత శేషత్వముం అణుసందేయం” అని వివరిస్తున్నారు. తిరుమంగై ఆళ్వార్ తిరుమంత్రం తెలుసుకున్న తరువాత, నేను మీ (శ్రీమన్నారాయణ) దాసులకు దాసుడను అని అర్థం చేసుకున్నాను అని తెలియజేస్తున్నారు, నమః  పదం భాగవత శేషత్వాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది.

• సర్వేశ్వరుడైన భగవాన్ సర్వశరీరి (అంతరాత్మ – అందరిలొ నివసించే ఆత్మ)  అని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. ఇది ఇప్పటికే వివరించబడింది. అనువాదకుల గమనిక: శరీరి అనేది ఆత్మ, శరీరం అనేది దేహం. ఆత్మ ద్వారా శరీరం నియంత్రించబడుతుంది – దీనిని ప్రత్యక్షం (అవగాహన) ద్వారా మనం సులభంగా అర్థం చేసుకోవచ్చు. నియంత్రించే ఆత్మ దేహంలో ఉన్నంతవరకే ఆ శరీరం పని చేస్తుంది.  నియంత్రించే ఆ ఆత్మ వెళ్లి పోయిన తర్వాత, శరీరం చనిపోయి చలనం లేకుండా మారుతుంది. భగవాన్ అన్ని తత్వాలలో (చిదచిత్తులలో) అంతరాత్మగా ఉంటాడు. అతడు అందరిలో అంతరాత్మగా ఉండటం, మనందరమూ అతని నియంత్రణలో ఉన్నామని అర్థమౌతుంది. అంతార్యమిత్వం (అంతరాత్మగా ఉండటం), నియంతృత్వం / ఈశ్వరత్వం (నియంత్రించు వాడు) – ఈ రెండూ కలిసి ప్రయాణిస్తుంటాయి.

• భగవానుడు సర్వ స్వతంత్రుడని తెలియకపోవడం, తన భక్తాధీనుడిగా అభివ్యక్తపరచడం అతని అత్యున్నత స్వతంత్రాన్ని వ్యక్తపరుస్తుంది, అతను శాశ్వతంగా భక్తాధీనుడని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. భగవానుడిని సత్య కాముడు (అన్ని కోరికలను తీర్చగలడు), సత్య సంకల్పుడు (ఏ పనినైనా సంపన్నం చేయగలడు), నిరంకుశ స్వతంత్రుడు (నియంత్రణలేని స్వతంత్రుడు) మొదలైన వాటితో పిలుస్తారు. అయినప్పటికీ, అతను ఆశ్రిత పక్షపాతి (భక్తానకూలమైనవాడు). తనను ప్రేమతో ఆశ్రయించిన వారికి అతను సంపూర్ణంగా కట్టుబడి ఉంటాడు. ఇది అతడు తన ఇష్ఠప్రకారంగా చేస్తాడు కాబట్టి ఇది వారి స్వేచ్ఛా స్వతంత్రానికి నిదర్శనం. ఇది శాశ్వతమైనది, ఇది వారి అవతారాములలో వ్యక్తమౌతుంది. అనువాదకుల గమనిక: భగవాన్ మహోన్నతమైన స్వతంత్రుడు. అయినప్పటికీ, అతను తన భక్తాదీనుడై ఉంటాడు.  మహాభారతయుద్ధంలో  పాండవుల దూత అయ్యాడు. అర్జునుడికి రథసారధి అయ్యాడు. అతనికి ఎంతో అంకితభావంతో ఉన్న పాండవుల పట్ల ఆయనకున్న ప్రేమాభావం అటువంటిది. అతను తన స్వసంకల్పంతో  భక్తులకు అధీనుడై ఉంటాడు. ఈ గుణాన్ని అర్చావతారాంలో మరింత స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. అతను తన ప్రసాదం, తిరుమంజనం, వస్త్రం, అలంకారం మొదలైన వాటన్నింటికీ తన అర్చకునిపై ఆధారపడి ఉంటాడని ప్రతిజ్ఞ చేశాడు. ఇది తన సౌలాభ్యం (సరళత) యొక్క అత్యున్నత వ్యక్తీకరణ అని మన పూర్వాచార్యులు వివరిస్తున్నారు.

• తన భక్తాధీనత్వం వారి భక్తుల పట్ల వారి ప్రేమకు నిదర్శనమని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. ప్రణయిత్వం – గొప్ప ప్రేమ / అనుబంధం కలిగి ఉండటం. ఎవరిపైనైనా మనకి అమితమైన ప్రేమ ఉన్నప్పుడు, ఆ స్థితిలో మన గురించి మనం పెద్దగా పట్టించుకోము. అనువాదకుల గమనిక: భగవాన్ అత్యున్నతుడు, జీవాత్మ అల్పుడు అయినప్పటికీ, తన భక్తుల పట్ల వారికున్న గొప్ప కరుణ మరియు కృప కారణంగా, అతను జీవాత్మ అల్పత్వాన్ని పట్టించుకోడు. జీవాత్మలోని నిర్మలమైన ప్రేమను మాత్రమే చూస్తాడు, జీవాత్మని గొప్ప అనురాగంతో స్వీకరిస్తాడు. తనకన్నా తక్కువ స్థానంలో ఉన్న వారితో స్వేచ్ఛగా కలసే ఈ గుణాన్ని సౌశీల్యం అంటారు.

• ప్రతి ఒక్కరికీ తల్లి అయిన శ్రీ మహాలక్ష్మి పట్ల ఆయనకున్న గొప్ప ప్రేమానుబంధం వల్ల తమ భక్తుల పట్ల అలాంటి అనురాగం ఉందని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. నమ్మాళ్వార్ తిరువాయ్మొళి  10.10.7 లో “కోలమలర్ప్ పావైక్కన్బాగియ ఎన్ అన్బేయో” – అతను తమకు అతిప్రియమైన శ్రీ మహాలక్ష్మి యొక్క సేవకుడు కావడం వల్ల అతనికి చాలా ప్రియమైన వ్యక్తి అని నమ్మాళ్వారులు భగవానుడికి తెలియజేసుకుంటున్నారు.  అనువాదకుల గమనిక: ఈ వివరణతో ప్రారంభించి, శ్రీ మహాలక్ష్మి స్వరూపం వివరించబడింది. భగవాన్ సర్వ స్వతంత్రుడు. శ్రీ మహాలక్ష్మి భగవానుడిపై ఆధారపడి ఉన్న అతని దివ్య పత్ని. ఆమె పురుషాకరం (సిఫారసు) కారణంగా, భగవాన్ తనకు శరణాగతి చేసిన వారిని స్వీకరిస్తాడు. శరణాగతి చేస్తున్న వ్యక్తి యొక్క  అపరిమితమైన పాపాల కారణంగా,  భగవాన్ సాధారణంగా అటువంటి జీవాత్మలను స్వీకరించడానికి వెనుకాడతాడు. కానీ భగవాన్ యొక్క  స్వాతంత్ర్యం కన్నా వారి కరుణ / దయకి  ప్రాధాన్యతనిచ్చి భగవాన్ జీవాత్మను స్వీకరించేలా ఆమె నిర్ధారిస్తుంది. భగవాన్ కూడా, తాయార్ పట్ల ఉన్న గొప్ప ప్రేమతో, జీవాత్మను స్వీకరిస్తాడు. అటువంటి జీవాత్మని పూర్తి శ్రద్ధతో చూసుకుంటాడు.

• శ్రీ మహాలక్ష్మి భగవానుడికి అతి ప్రియమైనదని, భగవానుడితో సమానమైన సౌందర్యం గలదని, ఆమె ద్వారా అతను గుర్తించబడతాడని, అతని నుండి ఎన్నడూ విడదీయలేనిదని, అతనికి పూర్తి అధీనురాలని, అతని దివ్య పట్టమహిషి అని, ప్రతి ఒక్కరికీ తల్లి అని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. ఇక్కడ పిరాట్టి స్వభావం స్థాపించబడింది. ఆమె అభిమత – అతనికి అతి ప్రియమైనది అని అర్థం; అనురూప – శారీరక సౌందర్యంలో అతనితో సమానమైనది అని అర్థం; నిరూపక – అతని వ్యక్తిత్వంలో భాగము అని అర్థం. అతన్ని శ్రియః పతి (శ్రీ మహాలక్ష్మికి పతి) అని గుర్తిస్తారు; నిత్యానపాయిని – ఎన్నడూ విడదీయరానిది అని అర్థం; శేషభూత – సంపూర్ణగా వారి అధీనురాలు అని అర్థం; మహిషి – భగవానుడి యొక్క పట్టపు రాణి / భార్య –  “అస్యేసానా జగతో విష్ణు పత్నీ” (ఆమె విశ్వానికి అధిపతురాలు, విష్ణువుకి భార్య) – ఆమెకు ఏకైక స్వామి  శ్రీమన్నారాయణ కావడం వల్ల, ఆమె కూడా విశ్వానికి అధిపతురాలు అవుతుంది; జగన్మాతా – విశ్వానికి తల్లి – భగవాన్ సమస్థ విశ్వానికి తండ్రి కాబట్టి, అతని భార్య సమస్థ విశ్వానికి తల్లి అవుతుందని శృతి తెలియజేస్తుంది. అనువాదకుల గమనిక: ఇక్కడ శ్రీ మహాలక్ష్మి యజమానిగా వివరించబడింది. పిళ్ళై లోకాచార్యులు ఈ ఉపదేశాన్ని ముముక్షుప్పాడి సూత్రంలో 44 లో చక్కగా వివరించారు. సాధారణంగా ఇండ్లల్లో పనివాళ్ళను పెట్టుకున్నప్పుడు, ఆ ఇంటి యజమాని ఆ సేవకుడితో మాట్లాడి కుదుర్చుకుంటారు. కానీ వాస్తవానికి, పగలంతా ఆ భర్త ఇంట్లో ఉండడు కాబట్టి, ఆ పనివాడు యజమాని భార్య ఆదేశాలను అనుసరిస్తాడు. కాబట్టి, సహజంగా, యజమాని యొక్క సేవకుడు అతని భార్యకి కూడా సేవకుడు అవుతాడు. శ్రీమన్నారాయణ దివ్య యజమాని, శ్రీ మహాలక్ష్మి అతని దివ్య పత్ని.  జీవాత్మలందరూ శ్రీమన్నారాయణకు దాసులు. తాయార్ అతని ప్రధాన పట్ట మహిషి, అందరు జీవాత్మలు సహజంగానే ఆమెకు కూడా దాసులౌతారు.

• ఆమె ఒక జీవాత్మ అయినప్పటికీ, ఆమె నిత్యసూరులు (నిత్య ముక్తులు), ముక్తాత్మలు (విముక్తి పొందిన జీవాత్మలు), బద్ధాత్మలకు (బద్దుడైన జీవాత్మ) భిన్నమైనదని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. జీవాత్మలందరూ ఒకే పదార్ధంతో కూడినవారు – కాని వాటి స్థితి కారణంగా నిత్య, ముక్త మరియు బద్దులుగా వర్గీకరించబడ్డారు. బద్ధ – ఈ భౌతిక ప్రపంచంలో కట్టుబడి ఉన్న మనలాంటి వారు; ముక్త – ఈ భౌతిక ప్రపంచం నుండి భగవాన్ కృపతో ముక్తి పొంది పరమపదం చేరుకున్నవారు; నిత్య – పరమపదంలో భగవానుడికి నిత్య కైంకర్యం చేస్తున్నవారు. పిరాట్టి నిత్యసూరుల వర్గంలో భాగం అయినప్పటికీ, ఆమె భగవాన్ యొక్క దివ్య పట్ట మహిషి అయినందున ఆమె నిత్యసూరులకు భిన్నమైనది. అనువాదకుల గమనిక: సామాన్యంగా శ్రీ మహాలక్ష్మి నిత్యాసురి వర్గంలోని భాగమని భావిస్తారు. అయినప్పటికీ, ఆమె భగవాన్ యొక్క దివ్య పట్ట మహిషి కావడం వల్ల, జీవాత్మలందరిలోకి ఆమెను అగ్రస్థానంలో ఉంచబడింది. భూదేవి, నీళా దేవి మరియు భగవాన్ యొక్క ఇతర అసంఖ్యాక భార్యలు కూడా శ్రీ మహలక్ష్మికి అధీనులై ఉంటారు. అనంత, గరుడ, విశ్వాక్సేనుల వంటి  అందరూ నిత్యసూరులు మరియు ముక్తాత్మలందరూ  శ్రీ మహాలక్ష్మికి అధీనులై ఉంటారు. ఆలవందారులు తమ చతుః శ్లోకి యొక్క మొదటి స్లోకంలో ఇలా వివరించారు – శ్రీ మహాలక్ష్మిని పరమపదంలో ప్రతి ఒక్కరూ సేవిస్తారు.  బ్రహ్మ, రుద్రుడు, ఇంద్రుల వంటి ఈ ప్రపంచంలోని దేవతలు కూడా సేవిస్తారు – ఎందుకంటే ఆమె శ్రీమన్నారాయణుడి యొక్క అత్యంత ప్రియమైన భార్య కాబట్టి.

• ఈశ్వరత్వం (నియంత్రించే స్వభావం) ఒక్కరిలో కంటే ఎక్కువ ఉండలేనప్పుడు శ్రీ మహాలక్ష్మి సర్వశ్వరి (అందరికీ యజమాని – స్వతంత్రంగా) అని చెప్పడం, ఆమెను బ్రహ్మం యొక్క స్వభావమయిన కారణత్వం (సర్వ కారణం) అని చెప్పడం అడ్డంకి. శ్రీ మహాలక్ష్మికి, యజమానిగా ఉండటం సహజమైన గుణం కాదు – కానీ ఆమె శ్రీమన్నారాయణ యొక్క దివ్య పట్ట మహిషి కావడం ఆధారంగా సంపాదించిన గుణంమది. అదేవిధంగా కారణత్వం (సర్వ కారణం) పరమ పురుషునికి (పరబ్రహ్మం) మాత్రమే ఉన్న ప్రత్యేకమైన గుణం. ఇది ఆమెకు వర్తించదు. కారణత్వం అంటే జగత్ వ్యాపారంలో పాల్గొనడం – సృష్టి, స్తితి, సంహారం మొదలైన వాటిలో ప్రత్యక్షంగా పాల్గొనడం. అనువాదకుల గమనిక:  రెండు అత్యోన్నత తత్వములు ఉండవు.  బ్రహ్మము అనేది ఒకే ఒక్కటి ఉంటుంది,  అది శ్రీమన్నారాయణుడు మాత్రమే. అన్ని జీవాత్మలలో భగవానుడికి పిరాట్టి ప్రియమైనది, ఎందుకంటే ఆమె అతని దివ్య పట్ట మహిషి కాబట్టి.

• శ్రీ మహాలక్ష్మి మరియు శ్రీమన్నారాయణుడు  స్వభావంలో భిన్నమైన వారు కారని, కేవలం వారి రూపంతో మాత్రమే భిన్నమైన వారని, భగవత్ స్వరూపం రెండు రూపాల్లో ఉందని చెప్పడం (భగవాన్ మరియు పిరాట్టి రూపంలో) అడ్డంకి అవుతుంది. పిరాట్టి జీవాత్మ వర్గానికి చెందినది కాబట్టి, ఆమె స్వభావం ప్రకారం పరమాత్మకు భిన్నమైనది. తారుమారు చేయడం సత్యానికి విరుద్ధమౌతుంది.

• శ్రీ మహాలక్ష్మియే భగవానుడని చెప్పడం, వేరే ఒక తత్వం కాదని చెప్పడం ఒక అడ్డంకి. అనువాదకుల గమనిక: శ్రీ మహాలక్ష్మి జీవాత్మల వర్గంలోని భాగము, భగవాన్ యొక్క దివ్య పట్ట మహిషి. కాబట్టి స్వాభావికంగా,  ఆమె అనేక రకాలుగా భగవానుడికి భిన్నమైనది – అన్నింటికంటే ముఖ్యమైనది – ఆమె సంపూర్ణంగా భగవానుడిపైన ఆధారపడి ఉంటుంది. ఈ విధంగా, మునుపటి వివరణలో మనం ఇప్పటికే చూసిన ఈశ్వరత్వం, కారణత్వం మొదలైన వాటితో శ్రీ మహాలక్ష్మిని కలిపే ప్రశ్నే లేదు.

• వాస్తవానికి ఆమె అతి సుందరమైన  గుణాలతో ఉన్న జీవాత్మ, అయితే ఆమె కేవలం ఒక తత్వం/గుణం అని చెప్పడం ఒక అడ్డంకి.

• భగవాన్ అహం (పరమ పురుషుడు) అని తెలియకపోవడం, ఆమె అహంత (భగవాన్‌ను ప్రత్యేకంగా గుర్తించే అంశం) అని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. అనువాదకుల గమనిక: ఇంతకుముందు చర్చించినట్లుగా, భగవాన్ ప్రత్యేకంగా శ్రీ మహాలక్ష్మి భర్తగా గుర్తింపబడతారు.

• అణు స్వరూపం అయిన శ్రీ మహాలక్ష్మి ఎల్లప్పుడూ విభు స్వరూపం (సర్వ వ్యాపి) అయిన భగవానుడితో చేరి ఉంటుందని తెలియకపోవడం  ఒక అడ్డంకి. పిరాట్టి ఒక జీవాత్మ కాబట్టి, ఆమె అణు స్వరూపమైనది. అయినప్పటికీ, ఆమె భగవాన్ యొక్క అనపాయిని (విడదీయరానిది) కాబట్టి, ఆమె ఎప్పుడూ భగవానుడితో చేరి ఉంటుంది.  ఇది భగవాన్ యొక్క ఒక ప్రత్యేకమైన సామర్ధ్య గుణం – ఇది అనూహ్యమైనది – కానీ అతనికి సాధ్య సామర్ధ్యంగా పరిగణించబడుతుంది. అనువాదకుల గమనిక: తిరువాయ్మొళి  6.10.10లో, నమ్మాళ్వార్ “అగలగిల్లేన్ ఇఱైయుం ఎన్రు అలర్మేల్ మంగై ఉఱై మార్బా” – ఇక్కడ నమ్మాళ్వార్ “అగలగిల్లేన్ ఇఱైయుం” అని పిరాట్టిని వర్ణిస్తూ – క్షణం కూడా నేను మీ వక్ష స్థలాన్ని వదిలిపెట్టను అని వివరిస్తున్నారు. పురాణములలో, శ్రీమన్నారాయణుడు అనేక విభిన్న రూపాలలో (దేవ, మనుష్య, తిర్యక్ – జంతువు / పక్షి, స్థావర – చెట్లు/మొక్కలు) దిగి వచ్చినప్పుడల్లా పిరాట్టి అతనితో పాటు తగిన రూపాల్లో వస్తుంది. కాబట్టి, భగవాన్ ఏ రూపంలో ఉన్నా సరె, పిరాట్టి కూడా అతనితో ఎల్లప్పుడూ ఉంటుంది.

• క్షీరాబ్ది అంతటా రసం (రుచి) వ్యాపించి ఉన్నట్లే, పిరాట్టి కూడా భగవాన్ అంతటా వ్యాపించి ఉంటుందని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. మన మహాసముద్రాలు ఉప్పుతో నిండినట్లే, పాల మహా సముద్రం దివ్య రుచితో నిండి ఉంటుంది. అదేవిధంగా, భగవాన్ ఉన్నచోట వారితో పాటు పిరాట్టి కూడా ఉంటుంది. అనువాదకుల గమనిక: భగవాన్ సూర్యుడిలాంటి వాడైతే, పిరాట్టి సూర్య కిరణాలలాంటిదని, భగవాన్ పుష్పం లాంటి వాడైతే, పిరాట్టి ఆ పువ్వులోని సువాసన లాంటిదని ముముక్షప్పడి సూత్రం 46 లో పిళ్ళై లోకాచార్యులు వివరించారు. మణవాళ మాముణులు, భట్టార్‌ను ఉటంకిస్తూ, పువ్వు మరియు సువాసన ఎల్లప్పుడూ కలిసి విడదీయరానివిగా ఉంటాయి,  భగవాన్ మరియు పిరాట్టి కూడా విడదీయలేని వాళ్ళు అని వివరించబడింది.

• భగవానుడితో అలాంటి సహజీవనం యొక్క ఉద్దేశ్యం ఏమిటంటే, అన్ని సమయాలలో భగవాన్‌కు సిఫారసు చేయడంలో జీవాత్మలకు సహాయం చేయడమే అని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. భగవాన్ ఎప్పుడైనా తనను ఆశ్రయించిన జీవాత్మలను స్వీకరించే వీలు కల్పించేందుకు శ్రీ మహాలక్ష్మి ఎల్లప్పుడూ భగవానుడి‌తో కలిసి ఉంటుంది. అనువాదకుల గమనిక: ఈ సూత్రాన్ని ద్వయ మహమంత్రంలో అందంగా వివరించబడింది. పిళ్ళై లోకాచార్యులు ముమ్ముక్షుప్పడిలో ,  “శ్రీ” అంటే జీవాత్మల ఆర్తిని వింటూ, వారి అభ్యర్థనను భగవానుడికి తెలియజేసేది అని వివరించబడింది. జీవాత్మలు ఎప్పుడైనా భగవానుడిని ఆశ్రయించవచ్చని ఆయన వివరించారు. ఆ సమయంలో ఆమె అతనితో లేనట్లయితే, అతను వారి అసంఖ్యాక పాపాలను పేర్కొంటూ ఆ జీవాత్మలను తిరస్కరించవచ్చు. అటువంటి పరిస్థితి రాకుండా, శ్రీ మహాలక్ష్మి ఎప్పుడూ శ్రీమన్నారాయణుడితో చేరి ఉంటుంది. ఇంతకుముందు ఉల్లేఖించిన “అగలగిల్లేన్” పాసురంలో ఈ విషయం విస్తృతంగా వివరించబడింది. “వివాహం తర్వాత సీతా పిరాట్టి తన తల్లిదండ్రుల ఇంటికి తిరిగి వెళ్ళనట్టే, ముక్తాత్మ కూడా ఈ భౌతిక ప్రపంచానికి తిరిగి రాడు”, అని నంపిళ్ళై అందంగా వివరించారు.  ఆమె కూడా భగవానుడిని వదిలి వెళ్ళడం గురించి ఎన్నడూ ఆలోచించదు.

• భగవత్ స్వరూపమైన “శ్రియః పతి” ని స్థాపించడానికి శ్రీ మహాలక్ష్మిని ఉపయోగించాలని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. ప్రత్యేకంగా శ్రీ మహాలక్ష్మిని “విష్ణు పత్ని” గా గుర్తించినట్లే, ప్రత్యేకంగా శ్రీమన్నారాయణను కూడా “శ్రియః పతి” (శ్రీ మహాలక్ష్మి భర్త) గా గుర్తించాలి – దీనిని సందేహం లేకుండా అర్థం చేసుకోవాలి.

• సహజంగానే  భగవాన్ జ్ఞానం మరియు ఆనందంతో నిండి ఉన్న వాడని, అన్ని లోపాలను నాశనం చేసేవాడని, అన్ని శుభ లక్షణాలకు నివాసుడని, మూడు రకాల (దేశ, కాల, విషయాల ద్వారా) పరిమితుల ద్వారా నియంత్రించబడని వాడని, విభు (సర్వవ్యాపి), అతను కోరికలు లేనివాడు అయినప్పటికిని సృష్టి, స్థితి, లయ యొక్క అంతులేని చక్రం ద్వారా ఆనందించడం, ఎవరి నుండి ఏమీ ఆశించడని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. ఈ అంశంతో ప్రారంభించి, భగవత్ స్వరూపం వివరించబడింది. తిరువాయ్మొళి  1.1.2 లో భగవత్ స్వరూపం ఉణర్నలం అని నమ్మాళ్వార్ వివరిస్తున్నారు. ఉణర్ –  జ్ఞానం, నలం – ఆనందం – పరమానందం అని అర్థం. అతడు అన్ని లోపాలు / అమంగళాలకు వ్యతిరేకమైనవాడు. పైగా ఎదుటివారిలో లోపాలను నాశనం చేసేవాడు. అతను అనేక పవిత్ర గుణాలతో నిండి ఉన్నవాడు. అతను దేశ, కాల, విషయాల ద్వారా నియంత్రించబడడు. అంటే అతను ప్రతిచోటా ఉంటాడు (స్థలం ద్వారా నియంత్రించబడడు), ఎల్లప్పుడూ (సమయం ద్వారా నియంత్రించబడడు) మరియు అన్ని రూపాల్లో / అంశాలలో (నిర్దిష్ట వస్తువులచే నియంత్రించబడడు) అని అర్థం. అతను తన నిజమైన స్వరూపం ద్వారా అన్ని చోట్లా విస్తరించి ఉన్నాడు – ఈ గుణాన్ని “విభు” అంటారు. అతడు అవాప్తసమస్తకాముడు – అన్ని కోరికలు తీరినవాడు,  కొత్తగా నెరవేరడానికి ఏమీ లేనివాడు. అన్నింటిలో సంపూర్ణత ఉన్న భగవాన్  సృష్టి, స్థితి, లయలను ఒక క్రీడగా వహిస్తాడు. తిరువాయ్మొళి  3.10.7 లో “ఇన్బుఱుం ఇవ్విళైయాట్టుడైయాన్” – ప్రతిదీ తనకు ఒక క్రీడ అని నమ్మాళ్వారులు వివరిస్తున్నారు.

• భగవానుడు నిత్య విభూతిలో (పరమపదం/శ్రీ వైకుంఠం) ఉంటాడు. తిరుమామణి మండపంలో (తిరు ఆభరణాలతో అలంకరించబడిన సభా మందిరం) ఆదిశేష సింహాసనంపై ఆసీనుడై ఉంటాడు. అతి కాంతివంతంగా ప్రకాశిస్తున్న భగవాన్ తన దివ్య పత్నులతో పాటు అక్కడ ఆసీనుడై ఉంటాడు. అక్కడ నుండి నిత్య విభూతి (పరమపదం) మరియు లీలా విభూతి (సంసారం) లోని ప్రతిదాన్ని నియంత్రిస్తుంటాడు. అతను “సోష్ణుతే సర్వాన్ కామాన్” (ఆనందంగా అన్ని రకాల సేవలను ఆస్వాదించడం) లో వివరించిన విధంగా అనంత, గరుడ, విశ్వక్షేనుడు వంటి నిత్యసూరుల సేవలను ఆనందిస్తుంటాడు. అయినప్పటికీ, సంసారంలో బాధపడుతున్న ఆత్మలకు సహాయం చేయడానికి, అతనిని ధ్యానించే వారిని సంతృప్తి పరచడానికి / ఆశీర్వదించడానికి అతను పరంపదం నుండి క్షీరాబ్ధిలోకి వ్యూహ వాసుదేవునిగా దిగువస్తాడు. అనువాదకుల గమనిక: ఇక్కడి నుండి, భగవాన్ యొక్క ఐదు విభిన్న రూపాలు (పరత్వాది పంచకం – https://granthams.koyil.org/2012/10/archavathara-anubhavam-parathvadhi/) వివరంగా వివరించబడ్డాయి. వీటిని పిళ్ళై లోకాచార్యుల తత్వ త్రయం గ్రంథం మణవాళ మాముణులు యొక్క వ్యాఖ్యానంలో వివరించబడింది. ఈ వివరణ పరమపదంలో పరవాసుదేవునిలో కనిపించే భగవాన్ యొక్క పరత్వ రూపాన్ని వివరిస్తుంది. పరమపదం అనేది శుద్ధ సత్వానికి (దైవిక పదార్థం) నిలయం, ఇది మండపాలు, గోపురాలు మొదలైన రూపాలలో కనిపిస్తుంది. మునుపటి వ్యాసాలలో దీని గురించి మనం ఇప్పటికే చూశాము. పరమపదం సంపూర్ణంగా ఆనందంతో నిండి ఉంటుంది, ఆనందించేవాడు భగవానుడు, నిత్యులు (నిత్యసూరులు) మరియు ముక్తులు (ముక్తాత్మలు) ఈ విషయాన్ని పూర్తిగా అర్థం చేసుకుని దాని ప్రకారంగా నడుచుకుంటారు. పరవాసుదేవుడు నుండి, వ్యూహ వాసుదేవుని యొక్క తరువాత దశ కనిపిస్తుంది. మరో మూడు రూపాలు – సంకర్షణ, ప్రద్యుమ్న మరియు అనిరుద్ధ వ్యూహ వాసుదేవుని నుండి ప్రత్యక్షమౌతారు. సాధారణంగా క్షీరాబ్ది వ్యూహ రూపంలో విష్ణు యొక్క నివాసంగా ఆపాదించబడుతుంది. ఇక్కడ భగవాన్ తన భక్తులకు సహాయం చేయాలనే ఉద్దేశ్యంతో నివాసుడై ఉంటాడు. బ్రహ్మతో ప్రారంభమయ్యి అందరు దేవతలు వారి వారి కష్థనివారణలకు ఇక్కడికి వస్తుంటారు.

• అజ్ఞానంతో కప్పబడి ఉన్న సంసారి జీవాత్మలను ఉద్ధరించడానికి, అతడు మానవుడు వంటి అనేక విభిన్న రూపాలను ధరిస్తాడు, సాధారణ మానవుడిగా కష్థాలను అనుభవిస్తాడు. ఈ వివరణతో ప్రారంభమయ్యి  పర మరియు వ్యూహ స్వరూపాలకు మించి, విభవం (అవతారములు), అర్చా (విగ్రహ స్వరూపాలు), అంతర్యామి గురించి వివరించబడింది. క్షీరాబ్దినాథుడు సాధు పరిత్రాణం (సాధువులను రక్షించడం), ధర్మ సంస్థాపనం (ధర్మాన్ని స్థాపించడం) మరియు దుఃఖ నాశనం చేయడం వంటి విభిన్న లక్ష్యాలను సాధించడానికి వివిధ రూపాల్లో వేర్వేరు లోకాల్లోకి దిగివస్తాడు. అతి ప్రాచీన కాలం నుండి, ఈ సంసారంలో జీవాత్మలు జనన / మరణ చక్రంలో చిక్కుకొని బాధపడుతున్నారు  – దీనిని నిద్ర (అజ్ఞాన స్థితి) అంటారు. వారిని మేల్కొలిపి శ్రీ రామ, కృష్ణ వంటి వివిధ రూపాలను స్వీకరించడం ద్వారా వారిని ఉత్తేజపరుస్తాడు. మానవుల మాదిరిగానే అతి సాధారణ మానవ రూపాన్ని ధరించి, అతడు కూడా ఆ స్వరూపంలో సుఖదుఃఖాలను అనుభవిస్తాడు.  అనువాదకుల గమనిక: విభవం – అవతారం. అవతారం అంటే క్రిందకు దిగిరావడం – తనను తాను తగ్గించుకోవడం. భగవాన్ దేశ, కాల, వస్తువుతో కట్టుబడి ఉండదు. కానీ వివిధ అవతారాలుగా దిగివచ్చిన్నప్పుడు, అతడు ఒక నిర్దిష్ట కాలంలో (శ్రీ రాముడు త్రేతా యుగంలో అవతరించారు), ఒక నిర్దిష్ట దేశంలో (శ్రీ రాముడు అయోధ్యలో ఉన్నడు), ఒక నిర్దిష్ట తత్వం లోపల (భగవాన్ శ్రీ రాముని రూపంలో ఉన్నాడు) తనను తాను బంధించుకున్నాడు. అతను తన గొప్పతనాన్ని తగ్గించుకునే ఈ అంశాన్ని ఆళ్వారులు మరియు ఆచార్యలు ఎంతో అభినందించారు. ఇక్కడ అవతారాలను రెండు ప్రధాన వర్గాలుగా వర్గీకరించారు – ముఖ్యావతారములు – స్వయంగా భగవాన్ వివిధ రూపాల్లో అవతరిస్తారు, రెండవది గౌణావతారాలు – భగవాన్ నిర్దిష్ట కార్యాలను సంపన్నం చేయడానికి ఇతర జీవాత్మలకు తన గుణాలను / శక్తిని ప్రసాదిస్తాడు. ముఖ్యావతారములు ముముక్షువులు (మోక్షాన్ని కోరుకునేవారు) ఆరాధించవచ్చు, గౌణావతారములను ముముక్షువులు ఆరాధించకూడదు.

• గొప్ప కృపతో, ప్రతి ఒక్కరిలో కనిపించని అంతర్యామి (అంతరాత్మ) గా దాగి ఉంటాడు.  తిరువాయ్మొళి  1.1.10 లో నమ్మాళ్వార్ వివరించిన విధంగా “కరంతసిలిడంతొఱుం ఇడన్తిగళ్ పొరుళ్ తొఱుం కరన్తెంగుం పరన్తుళన్” – అంతటా వ్యాపించి ఉన్నవాడు. తిరువాయ్మొళి 7.2.2. “కట్కిళ్” (మన కళ్ళకు కనిపించనివాడు) – భగవాన్ అంతర్యామి పాత్రను వహిస్తాడు. అనువాదకుల గమనిక: అంతర్యామిత్వం భగవాన్ యొక్క అంశం, అంతరాత్మగా ప్రతి కణంలో ఉండి వారి కార్యకలాపాలను నియంత్రిస్తుంటాడు. చిత్ మరియు అచిత్ రెండింటిలో భగవాన్ విస్తరించి వారిచే నియంత్రించబడుతూ ఉంటాయి.

• అటువంటి అత్యున్నత భగవానుడు అర్చా రూపాన్ని (విగ్రహ రూపాన్ని) ధరిస్తాడని, నిలబడి, కూర్చోవడం, పడుకోవడం మొదలైన వివిధ భంగిమలలో దివ్య దేశాలలో మరియు ఇతర దేవాలయాలలో ఉంటాడని, ఒక రాజు తోటలో విశ్రమిస్తుండగా అతని సేవకులు సేవించడం లాంటిదని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. ఎలగైతే ఒక దొంగను పట్టుకోవటానికి, ఆ ప్రాంతం మొత్తం పోలీసులు చుట్టు ముట్టేసి ఉంటారు, అలాగే జీవాత్మల హృదయాన్ని ఆకట్టుకోవటానికి భగవాన్ అనేక దేవాలయాలలో ఎన్నో అనేక  భిన్న భిన్న రూపాలను ధరించి ఉన్నాడు. పైగా, అర్చావతార భగవానుడు వారి ప్రసాదం, అభిశేకం, వస్త్ర ధారణ, శయనం మొదలైన వాటికై పూర్తిగా అర్చకులపై ఆధారపడి ఉంటారు. అనువాదకుల గమనిక: దివ్య దేశములను”ఉగంతు అరులిన నిలంగళ్” అని పిలుస్తారు (జీవాత్మలను ఉద్ధరించాలన్న భగవాన్ యొక్క  అతి తీవ్ర సంకల్పం కారణంగా వారు బస చేసిన ప్రదేశాలు). అర్చావతార భగవానుడు అటువంటి దివ్య దేశములు, అభిమాన స్థలములు (మన పూర్వాచార్యులకు ప్రియమైన దేవాలయాలు), గ్రామం / నగర దేవాలయాలు, మఠాలు, గృహాలు మొదలైనవి భగవాన్ యొక్క అత్యంత సౌలభ్య (సరళత) స్వభావాన్ని అభివ్యక్తిపరుస్తుంది. అతను ప్రతి ఒక్కరూ సులభంగా చేరుకోగల ప్రదేశానికి దిగుతాడు, తమ సౌందర్యాన్ని చూపించి, అతని వైపు ఆకర్షిస్తాడు. అదృష్టవంతులు, అతని మహిమలను గ్రహించి, అతనిపై వారి విశ్వాసం పెరిగి, అత్యున్నత లక్ష్యంమైన భగవాన్ నిత్య కైంకార్యంపై విశ్వాసాన్ని అభివృద్ధి చెందేలా చేస్తుంది.

• పరత్వం (పర వాసుదేవ రూపం) నిత్యుల (మరియు ముక్తాల) ఆనందం కోసమేనని, అవతారాములు (విభవం, అర్చ రూపం) అన్ని వర్గాల జీవాత్మల (నిత్య, ముక్త మరియు బద్ధ) ఆనందం కోసమని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. పరమపదంలో భగవానుడిని నిత్యసూరులు మరియు ముక్తాత్మలు మాత్రమే చూడవచ్చు మరియు ఆనందించవచ్చు. కానీ  విభవ మరియు అర్చా భగవానుడిని ఈ ప్రపంచంలో  అందరూ చూడవచ్చు మరియు ఆనందించవచ్చు. అనువాదకుల గమనిక: ఇక్కడ ఆసక్తి కరమైన అంశం ఏమిటంటే అర్చావతార భగవానుడిని నిత్యసూరులు కూడా సేవింస్తారు. ఉదాహరణకు, ఒళివిల్ కాలం పదిగం (తిరువాయ్మొళి  3.3) లో, నిత్యసూరులు కూడా పరంపదం నుండి దిగి వచ్చి తిరువెంకటేశ్వరుడిని (శ్రీనివాసుడిని) సేవిస్తారని నమ్మాళ్వారులు తెలియజేస్తున్నారు. కానీ ఈ సంసారంతో భందింపబడి ఉన్న ఎవరైనా (దేవతలు, ఋషులు, మానవులు మొదలైనవారు) ఈ భౌతిక శరీరంతో పరమపదంలోకి ప్రవేశించడం అనేది ఊహించలేని స్థితి. భగవాన్ కృప వల్ల మాత్రమే సంపూర్ణంగా భౌతిక ఆసక్తి నుండి  విముక్తి పొందిన తరువాత పరమపదంలోకి ప్రవేశించవచ్చు.

• ముఖ్యావతారములలో కనిపించే భగవానుడిని సమస్థ జీవరాశిలో కేవలం ఒక జీవునిగా పరిగణించడం ఒక అడ్డంకి. ముఖ్యావతారములలో, భగవానుడి యొక్క ఆధిపత్యం సంపూర్ణంగా వ్యక్తమవుతుంది. భగవానుడిని కేవలం ఒక చేప (మత్స్యావతారం), తాబేలు (కుర్మావతారం), పంది (వరాహావతారం), మానవుడు (వామనుడు, శ్రీ రామ, కృష్ణ), మొదలైనవాటిని పరిగణించకూడదు. ఇటువంటి స్వరూపాలను ధరించినప్పుడు కూడా వారి ఆధిపత్యాన్ని, పుండరికాక్షత్వాన్ని (అతి సుందమైన కమల నయనాలు) మొదలైన వారి అత్యున్నత గుణాలను అన్ని సమయాలలో వ్యక్తపరుస్తూ ఉంటారు. అనువాదకుల గమనిక: భగవాన్ కేవలం ఒక జంతువుగా, మానవుడు మొదలైన రూపాన్ని ధరిస్తున్నందున, అతను కూడా నశ్వరమైన వాడని అర్ధం కాదు. అతని స్వరూపం ఏమైనప్పటికీ, అతి దైవికమైనది. భౌతిక శరీరాలు / రూపాలకు భిన్నమైనది. పిళ్ళై లోకాచార్యులు శ్రీవచన భూషణ దివ్య శాస్త్రాంలో, భగవాన్ యొక్క శారీరక పరిమితుల గురించి అపోహ పడటం భగవత్ అపచారంగా పరిగణించబడుతుందని వివరించారు.

• గౌణావతారములు ఆరాధన యొగ్యమని భావించడం ఒక అడ్డంకి. గౌణావతారములలో పరశురామ, కార్తవీర్యార్జున వంటి ఆవేశ అవతారములు కూడా ఉన్నాయి. ఆ రూపాలను భగవాన్ అవతారాలుగా గౌరవించాలి. కానీ వారిని ముమ్ముక్షువులు పూజించరాదు. దయచేసి రామానుజ నూఱ్ఱందాది పాసురం 56 “కోక్కుల మన్నరై మూవెళుకాళ్”  (వ్యాఖ్యానం చూడండి). అనువాదకుల గమనిక: భగవాన్ కొన్ని కార్యాలను సంపన్నం చేయడానికి తన శక్తిని కొన్ని జీవాత్మలకిస్తాడు, అలాంటి జీవాత్మలు పూర్తిగా సాత్విక ప్రవృత్తితో ఉండకపోవచ్చు, ముముక్షులు వాళ్ళను ఆరాధించకూడదు. మణవాళ మాముణులు వ్యాఖ్యానంలో ఈ ప్రశ్నను లేవనెత్తి అలాంటి అవతారాలు వారు సాధించిన కర్యానికై వారిని గౌరవించాలి, కానీ అంతకు మించి ఆరాధించకూదదు అని వివరిస్తున్నారు. అదేవిధంగా పరశురాముని కీర్తింపజేసిన ఇతర ఆళ్వారుల పాసురములను కూడా వారు తెలియజేస్తున్నారు.

• అర్చావతార భగవానుడిని అసమర్థునిగా పరిగణించడం ఒక అడ్డంకి. అర్చా రూపంలో వివిధ సన్నిధులలో ఉన్న భగవాన్ తన అర్చకుని (ఆరాధకుడు) పై పూర్తిగా ఆధారపడతానని ప్రతిజ్ఞ చేసాడు. ఆ ప్రతిజ్ఞను అతని అసమర్థతగా పరిగణించలేము. భగవాన్ యొక్క ఆధిపత్యం అతని అర్చా స్వరూపాల్లో కూడా సంపూర్ణంగా ఉందని మన ఆచార్యులు వివరించారు. అనువాదకుల గమనిక: ప్రతి ఒక్కరినీ ఉద్ధరించాలనే అత్యున్నత సంకల్పంతో భగవాన్  అర్చా రూపంలో ఉన్నారని మనము ఇప్పటికే చూశాము. అతను ప్రతి ఒక్కరితో ప్రత్యక్షంగా సంభాషించకపోవడం, అతని అవసరాలను/కోరికలను ఆజ్ఞాపించకపోవడం వల్ల, అతను అసమర్థుడు అని మనము అనుకోకూడదు. అర్చావతార భగవానుడు గొప్ప మహాంతులతో / భక్తులతో మాట్లాడే అనేక ఉదాహరణలు ఉన్నాయి. దేవ పెరుమాళ్ తిరుక్కచి నంబితో తరచూ సంభాషించడం చరిత్ర ఆధారంగా ప్రసిద్ధి చెందిన వాస్తవము.

• భగవాన్ యొక్క అవతారమైన ఆచార్యునిపై పూర్తి విశ్వాసం ఉండకపోవడం ఒక అడ్డంకి. “ఆచార్య స హరిః సాక్షాత్” – ఆచార్యుడు భగవాన్ అవతారమని పూర్తి విశ్వాసం కలిగి ఉండాలి. భగవాన్ యొక్క 5 ప్రకారములు (స్వరూపాలు) పైన, ఆచార్య స్వరూపం 6 వ రూపంగా పరిగణించబడుతుంది. అనువాదకుల గమనిక: దయచేసి ఈ అంశంపై పూర్తి అవగాహన కోసం అంతిమోపాయ నిష్ఠ (https://granthams.koyil.org/anthimopaya-nishtai-english/) చూడండి.

• పరత్వం (పరమపదంలో పరవాసుదేవుడు) కంటే అవతారాములు ఉన్నతమైనవని తెలియకపోవడం ఒక అడ్డంకి. పరమపదంలో, అతని ఆధిపత్యం మాత్రమే గొప్పగా గోచరిస్తుంది. భగవాన్ శ్రీ రామ, కృష్ణ, మొదలైనవారిగా దిగివచ్చినప్పుడు, అతని సమస్థ కల్యాణ గుణములన్నీ కాంతివంతంగా ప్రకాశిస్తాయి. ఈ విధంగా మనం పరత్వం కంటే అవతారముల యొక్క గొప్పతనాన్ని అర్థం చేసుకోవాలి. అనువాదకుల గమనిక:  దుఃఖ సాగరంలో ఉన్న జీవాత్మలకు సహాయం చేయడానికి గొప్ప కృపతో భగవాన్ ఈ సంసారంలో జన్మిస్తాడు. అందుకే ఋగ్వేదంలో “స ఉ శ్రేయాన్ భవతి జాపమానః” – అతను పరమపదం నుండి సంసారానికి దిగివచ్చినప్పుడు అతను మరింత ప్రశంసనీయుడౌతాడు. అలాగే, అతను పరమపదం నుండి సంసారానికి దిగివచ్చినప్పుడు తన పవిత్ర గుణాలు ఏమాత్రం తరగవు, అదే దివ్య రూపంతో దర్శనమిస్తాడు. ఈ సూత్రాన్ని తిరువాయ్మొళి  5.3.5 లో నమ్మాళ్వార్ అందంగా వివరించారు – “ఆధియం చోతి ఉరువై అంగు వైతు ఇంగుప్ పిఱంతు” – భగవాన్ నిత్యమైనవాడు, పరంపదంలో అత్యంత ఆకర్షణీయమైన రూపంతో దర్శనం ఇచ్చినట్టే ఈ  ప్రపంచంలో కూడా  ప్రత్యక్షమౌతాడు.

• ఆచార్యుల దివ్య తిరుమేని / స్వరూపం భగవాన్ అవతారంగా వివరించబడినప్పటికీ భౌతికమని పరిగణించడం ఒక అడ్డంకి.  అనువాదకుల గమనిక:  శిష్యుడు భగవాన్ ను చేరుకోవడానికి సహాయపడేవాడు ఆచార్యుడు అని అర్థం చేసుకోవాలి. ఇది గొప్ప కరుణతో, ఆచార్యలు తన బోధనలు మరియు ప్రవర్తన/ఆచరణ ద్వారా అందరికీ నిజమైన జ్ఞానాన్ని వివరిస్తారు. అలాంటి ఆచార్యులను శిష్యులు గౌరవించి, కీర్తించాలి.

తరువాతి భాగం మనం వచ్చే సంచికలో కొనసాగిద్దాము.